Vaders geestelijke gezondheid

door Mark Williams
voor de PSI-blog
17 June 2018

Ik was een van die mensen die totaal onwetend was over depressie totdat het in 2004 op mijn deur klopte. Pas toen mijn geweldige vrouw, Michelle, een keizersnede en een ernstige postnatale depressie doormaakte, had het invloed op ik en mijn familie. Michelle had gespecialiseerde perinatale geestelijke gezondheidszorg nodig, maar die bestond toen helaas niet.

Ik was getuige van een trauma en dacht dat Michelle en onze baby zouden sterven, wat leidde tot mijn allereerste paniekaanval op dertigjarige leeftijd. In de loop van de volgende twaalf maanden veranderde mijn persoonlijkheid totaal. Ik voelde een enorme woede en ik weet nu dat ik een inzinking had en ook aan een postpartumdepressie leed.

Door de jaren heen heb ik campagne gevoerd om alle ouders te laten screenen en ondersteunen, en heb ik met veel vaders gesproken. Ik heb geleerd dat postpartumdepressie en angst bij vaders er heel anders uit kunnen zien. Voor mij handelde ik totaal buiten mijn karakter en wilde ik familieleden vermijden. Ik dronk meer om het hoofd te bieden en voelde niet de overweldigende vaderlijke liefde die de samenleving me vertelde dat ik zou moeten doen. Ik begon zelfs ruzie te maken met de portier, in de hoop dat iemand me zou slaan en op de een of andere manier de pijn zou verlichten die ik vanbinnen voelde. Ik was te veel aan het eten, geïsoleerd van de samenleving en zorgde voor Michelle. Ik had geldzorgen na zes maanden stoppen met werken en kon het vanwege het stigma niet aan mijn beste vrienden vertellen. Ik dacht niet dat mannen een postnatale depressie konden krijgen en vond dat ik me moest 'vermanen' omdat ik alleen maar wilde dat mijn vrouw gelukkig was.

Mijn geweldige vrouw, Michelle, herstelde na het vinden van steun. Ik had het gevoel dat ik haar niet kon vertellen hoe ik me voelde, omdat ik geen invloed wilde hebben op haar geestelijke gezondheid. Aan de andere kant, bij wie moest ik terecht voor hulp? Ik wist het niet.

Ik haatte het om me zo te voelen en voelde me geen man. Had ik niet de sterke moeten zijn? Het enige goede dat gebeurde toen ik zes maanden niet aan het werk was en voor Michelle zorgde, is dat ik die belangrijke band en gehechtheid heb gekregen die ik voor het eerst miste toen onze zoon werd geboren. Ik ben ook blij dat mijn relatie sterker is geworden door wat we hebben meegemaakt en door de ziekte heen zijn gekomen. Had ik maar niet in stilte geleden zoals zoveel families doen.

Dit is geen droevig verhaal. Dit is een verhaal van hoop dat je vertelt dat je uit de diepten van depressie kunt terugkeren om nog meer doel in je leven te hebben en om de manier waarop je naar geestelijke gezondheid kijkt te veranderen. Ik ben op mijn dieptepunt geweest en ben er aan de andere kant uitgekomen. We hebben allebei. Daar gaat mijn boek over. We willen anderen helpen voor deze generatie en ook toekomstige mama's en papa's. Als ik het kan, waarom jij dan niet? Ik weet nu dat het mogelijk is. Het beste advies dat ik jullie allemaal kan geven, is dat hoe sneller je hulp krijgt, hoe sneller het herstel.

17 juni 2019 is de Internationale Dag van de Geestelijke Gezondheid van Vaders. Meer informatie HIER.

Mark Williams is een keynote spreker, auteur, trainer en internationale campagnevoerder. In 2004 ervoer hij zelf een depressie en leed hij jarenlang in stilte totdat hij instortte. Hij richtte samen met Dr. Daniel Singley en de #Howareyoudad-campagne International Fathers Mental Health Day op om ervoor te zorgen dat alle ouders worden gevraagd naar hun geestelijke gezondheid.

Mark heeft op televisie- en radiostations over de hele wereld gesproken en werkt samen met Dr. Jane Hanley. Samen hebben ze artikelen gepubliceerd over de geestelijke gezondheid van vaders. Mark werd uitgeroepen tot inspirerende vader van het jaar en lokale held tijdens de Pride of Britain Awards in 2012 en werd uitgenodigd om de koninklijke familie te ontmoeten op Werelddag voor geestelijke gezondheid in 2016.