EMDR in de perinatale periode

In het begin van mijn carrière, toen ik in de geestelijke gezondheidszorg werkte, zei mijn supervisor vaak: "Het is allemaal trauma." Na een paar jaar ervaring herkende ik haar wijsheid en begreep ik duidelijker dat de worstelingen van mijn cliënten allemaal voortkwamen uit vroege stressvolle ervaringen. Zodra ik kon, heb ik me aangemeld voor de Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR) training, een evidence-based traumatherapie. Na het eerste trainingsweekend was ik geïntrigeerd door het onderzoek en mijn eigen positieve ervaringen in het trainingspracticum. Ik begon snel met het gebruik van EMDR bij cliënten en bleef verbaasd over hoe effectief het leek te zijn en hoe snel en diep mijn cliënten genazen. Ik gebruik nu EMDR bij 95% van mijn cliënten, allemaal perinatale vrouwen, en ik ben dankbaar dat ik deze ongelooflijke tool in mijn arsenaal heb. 

Wat is EMDR precies? 

EMDR, ontwikkeld in 1987 door Francine Shapiro, probeert onverwerkte en onaangepast opgeslagen traumatische herinneringen te integreren met behulp van bilaterale stimulatie (BLS) door middel van afwisselend oog-, tactiele of audiobeweging/geluid. De techniek is gebaseerd op het Adaptive Information Processing (AIP)-model, dat theoretiseert dat alle pathologie voortkomt uit eerdere stressvolle levenservaringen en dat de informatie die uit deze ervaringen is opgeslagen onvoldoende of onaangepast is verwerkt door het zenuwstelsel. Door deze informatie in het werkgeheugen op te roepen en vervolgens BLS te gebruiken, vergemakkelijken we de communicatie tussen de hersenhelften, wordt het sympathische zenuwstelsel neerwaarts gereguleerd en worden alle aspecten van de herinneringen geïntegreerd via onze verschillende hersenstructuren. Het resultaat is dat de herinnering niet langer verontrustend is en iemands overtuiging over zichzelf positief verschuift, waardoor de huidige posttraumatische stressactivering wordt verminderd. 

EMDR omvat acht verschillende behandelingsfasen en richt zich niet alleen op herinneringen uit het verleden, maar ook op huidige triggers en toekomstige gewenste resultaten. Standaard EMDR-behandeling begint met een gedetailleerde anamnese en casusconceptualisatie en -planning, het bepalen van de doelen van de cliënt en het bekijken van hun huidige problemen door een AIP-lens. Vervolgens gaan we verder met het voorbereiden van klanten op herverwerking, wat kan bestaan ​​uit resourcing, aarding, somatische tracking en inperkingsvaardigheden en onderdelenwerk. Deze fase van de behandeling kan uren of jaren duren, afhankelijk van de ernst en complexiteit van de traumageschiedenis van de cliënt. Als de cliënt eenmaal voldoende is voorbereid om met het leed om te gaan dat hij kan tegenkomen tijdens de beoordeling en herverwerking van een specifieke herinnering, kan deze volgende fase van de behandeling worden voortgezet. Voorbereiding, beoordeling en herverwerking zijn echter niet altijd een lineair proces en tijdens de verwerking kan er sprake zijn van terugtrekking en verdere ontwikkeling van middelen. Na elke sessie evalueren we opnieuw welke veranderingen cliënten in hun dagelijks leven hebben ervaren en welke andere herinneringen mogelijk moeten worden verwerkt. Eenmaal voltooid, heeft er een meer holistische verandering van de cliënt plaatsgevonden, niet alleen het verschuiven van negatieve overtuigingen over zichzelf, maar ook hoe cliënten zich in hun lichaam voelen. 

Hoe gebruik ik EMDR bij perinatale cliënten?

Het korte antwoord is dat we EMDR op exact dezelfde manier gebruiken als bij elke andere cliënt. Het gebruik van EMDR om de zorgen van perinatale cliënten aan te pakken, betekent het conceptualiseren van hun huidige probleem door deze AIP/trauma-lens en het opnieuw verwerken van het relevante onaangepaste opgeslagen materiaal. Als een cliënt bijvoorbeeld perinatale angst ervaart, wordt de bron van de angst onderzocht en opnieuw verwerkt. Als ze recent een perinataal verlies hebben meegemaakt, kunnen we een EMDR-protocol voor recente gebeurtenissen gebruiken als er delen van de ervaring zijn die onvoldoende zijn verwerkt. We weten dat deze levensfase kenmerkende uitdagingen en kansen met zich meebrengt. Dit blijft het geval bij het gebruik van EMDR als geneeswijze. We blijven ruimte houden voor emotie, bouwen aan therapeutische allianties, valideren, normaliseren, benadrukken vervormde overtuigingen over onszelf, onderwijzen over gezonde relaties/gehechtheid, definiëren behoeften en vragen om hieraan te voldoen. Bij het gebruik van EMDR verandert de manier waarop we die dingen zien en aanpakken. 

Hoe ziet dit er in de praktijk eigenlijk uit? 

Het is vaak nuttig om praktijkvoorbeelden te gebruiken om EMDR volledig te begrijpen, dus laten we eens kijken naar twee eenvoudige casestudy's die illustreren hoe trauma en ontwikkelingsstoornissen in de perinatale periode opnieuw kunnen worden geactiveerd en een factor kunnen zijn bij het uitlokken van perinatale stemmingsstoornissen:

Geboortetrauma Casestudy - Anne

Anne kwam twee maanden na de geboorte van haar eerste kind bij mij. Ze meldde dat haar geboorte traumatisch was en dat scènes uit de ervaring zich in haar hoofd afspeelden. Ze verklaarde dat ze niet kon slapen en bang was dat er iets ergs met haar baby zou gebeuren. Anne verklaarde dat het meest verontrustende moment tijdens de bevalling was toen ze tijdens de overgang alleen in de kamer was. Ze zei dat ze dit als druk op haar borst voelde en dacht dat ze onveilig was. In onze samenwerking hebben we deze overtuiging en sensatie teruggevoerd tot een moment waarop ze op een dag haar moeder verloor in de winkel toen ze een kleuter was. Na middelen en voorbereiding verwerkten we de herinnering aan Anne die haar moeder verloor in de winkel en andere herinneringen die spontaan opkwamen en die hetzelfde aanvoelden, totdat ze zich kalm voelde en haar overtuiging was dat ze nu veilig was. Anne meldde dat ze geen opdringerige beelden meer had, beter sliep en zich rustiger voelde bij het bemoederen van haar zoon. 

Casestudy over postpartumdepressie – Samantha 

Samantha, die vier maanden postpartum was, vertelde me dat ze zich zowel boos als boos op haar man voelde als overweldigd en hopeloos. Ze vertelde me in tranen dat ze faalde als moeder, geen tijd voor zichzelf had en slechts 4-6 uur per nacht sliep. Ze merkte ook op dat ze af en toe worstelde met het prikkelbare darm syndroom (PDS), afwisselend constipatie en diarree. Toen we onderzochten wat ze voelde in haar lichaam en wat er thuis gebeurde, realiseerden we ons dat ze zich onbekwaam en verantwoordelijk voelde voor iedereen, niet alleen als moeder en echtgenote maar op veel gebieden van haar leven en dat ze niet in staat was om een ​​gezond leven te creëren. grenzen of vragen om aan haar behoeften te voldoen. We ontdekten dat dit verband hield met ervaringen in het vroege leven waarin Samantha voor haar emotioneel onvolwassen ouders moest zorgen en haar eigen behoeften moest negeren, in de overtuiging dat ze onbelangrijk was. Na middelen, psycho-educatie en onderdelenwerk, richtten we ons op herinneringen aan het gevoel ontoereikend en verantwoordelijk te zijn, pakten we de huidige triggers in haar leven aan en ontwikkelden we sjablonen over hoe ze in de toekomst zou kunnen reageren/zich gedragen. In de loop van vele maanden meldde Samantha dat ze zich zelfverzekerder, minder prikkelbaar en hoopvoller voelde. Ze merkte ook op dat haar IBS in de loop van de behandeling verdween en dat ze zich energieker en gezonder voelde. 

Wat zegt het onderzoek?

Hoewel er overvloedig onderzoek is naar de werkzaamheid van EMDR bij de behandeling van PTSS (Maxfield, 2019) en toenemend bewijs dat de werkzaamheid van EMDR bij de behandeling van depressie aantoont (Guahar, 2016), angst (Faretta en Dal Farra, 2019; Valiente-Gómez et al, 2017), OCS (Nazari et al, 2011; Scelles & Bulnes, 2021) en verdriet (Meysner, 2016; Sprang, 2001), is er minder onderzoek naar het gebruik ervan bij de perinatale bevolking. Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat EMDR effectief is geweest bij de behandeling van perinatale PTSS als gevolg van een traumatische geboorte (De Bruijn et al, 2020; van Deursen-Gelderloos & Bakker, 2015), maar ander onderzoek naar het gebruik ervan bij deze populatie is beperkt. Er is een verband tussen stressvolle geboorte-ervaringen en het ontstaan ​​van postpartumdepressie (Bay & Sayiner, 2021; Grisbrook et al, 2022), evenals verbanden tussen het stressvolle proces van onvruchtbaarheid en PTSS (Bhat & Byatt, 2016; Corley-Newman & Trimble, 2017). We begrijpen ook dat is aangetoond dat ongunstige ervaringen in de kindertijd verband houden met slechte geboorte-uitkomsten (Hardcastle et al, 2022; Mersky & Lee, 2019). Men zou uit het bovenstaande kunnen afleiden dat hoge niveaus van eerdere stress een bemiddelende factor kunnen zijn voor sommige van de geestelijke gezondheidsproblemen die de vrouwen die we behandelen ervaren. We weten dat het leed afneemt (Sack et al, 2008) bij het gebruik van EMDR. We zouden kunnen stellen dat er voldoende bewijs is van de werkzaamheid van EMDR bij de behandeling van deze aandoeningen in de algemene bevolking om het gebruik van EMDR bij perinatale cliënten te rechtvaardigen. Het is duidelijk dat meer onderzoek, met name willekeurige gecontroleerde onderzoeken, gerechtvaardigd en noodzakelijk is, maar er is voldoende bewijs om EMDR-gebruik te rechtvaardigen bij de behandeling van verschillende perinatale geestelijke gezondheidscomplicaties. 

Is EMDR veilig te gebruiken tijdens de zwangerschap? 

Er zijn talloze gesprekken op sociale media en elders geweest over de vraag of het gebruik van EMDR veilig is tijdens de zwangerschap. Hoewel het onderzoek beperkt is, ontdekte een kleine studie van Baas et al (2022) dat EMDR veilig was bij de behandeling van zwangere vrouwen met angst voor de bevalling. Maar verder is er een gebrek aan studies die de veiligheid van niet alleen EMDR tijdens de zwangerschap meten, maar ook van andere therapieën zoals CBT en interpersoonlijke psychotherapie. We hebben echter voldoende onderzoek naar de impact van stress en eerder trauma op de foetus en geboorte-uitkomsten (DiPietro et al, 2003; La Marca-Ghaemmaghami et al, 2017; Yildiz et al, 2017), evenals de impact van perinatale stemmingscomplicaties bij kinderen (Hoffman et al, 2017). Aangezien trauma en de bijbehorende stresshormonen al voorkomen in het lichaam van een zwangere vrouw, is de vraag misschien niet zozeer of EMDR veilig is tijdens de zwangerschap, maar of we het ons kunnen veroorloven EMDR niet te gebruiken om vrouwen tijdens de zwangerschap te behandelen. Bovendien zouden we, als onderdeel van het juiste verloop van de therapie en in afstemming met een cliënt, altijd doorgaan met elke cliënt op basis van wat ze op dat moment nodig hebben. Stel bijvoorbeeld dat onze cliënt in het begin van een zwakke zwangerschap was en erg angstig. Die moeders hebben mogelijk eerst stabilisatie en versterking nodig (EMDR fase 2) voordat ze verder gaan met het aanpakken van onderliggende stressoren (EMDR fasen 4-7). 

Conclusie

Terugkijkend op mijn jaren als geboortedoula, lactatiekundige en prenatale yogaleraar, begrijp ik nu dat zoveel van waar geboorte en nieuwe moeders mee worstelden, traumagerelateerd was. Sterker nog, veel van waar ik mee worstelde als nieuwe moeder was traumagerelateerd en een van mijn grootste spijt als moeder was dat ik dat trauma niet met EMDR genas voordat ik kinderen kreeg. Ja, het leren en gebruiken van EMDR kost tijd en geld. Maar het helpen van mijn cliënten om onderliggende trauma's te helen, heeft de manier waarop ik met moeders werk ingrijpend veranderd en het gebruik van EMDR om mezelf te genezen heeft de manier waarop ik me in mijn eigen lichaam voel volledig veranderd. 

Lees meer over EMDR en vind een lokale EMDR-therapeut op www.emdria.org.

Beth werkt sinds 2005 met nieuwe en zwangere moeders, eerst als geboortedoula, daarna als lactatiekundige. Ze studeerde af aan de Universiteit van New Hampshire met haar MSW, met de nadruk op reproductieve psychologie. Ze heeft momenteel een privépraktijk in New Hampshire en Massachusetts, en is gespecialiseerd in de gezondheid van vrouwen en reproductieve problemen, zoals perinatale stemmingscomplicaties, onvruchtbaarheid, verlies en geboortetrauma. Ze is ook de mede-oprichter en coördinator van de Pentucket Perinatal Mental Health Coalition, wiens missie het is om de lokale emotionele gezondheid van moeders te verbeteren door middel van onderwijs, samenwerking, ondersteuning en belangenbehartiging. Beth is opgeleid en gecertificeerd in perinatale geestelijke gezondheid door PSI, gecertificeerd in Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR) door het EMDR Institute en werkt momenteel aan het worden van een EMDR-consulent. Beth heeft haar 200- en 300-urige lerarencertificering van YogaLife en 85-uur prenatale yoga-certificering van Pranakriya Yoga in Kripalu. Beth is gepassioneerd door het ondersteunen van vrouwen op hun kwetsbaarst en hen in staat te stellen zich sterke en competente moeders te voelen. Ga voor meer informatie over Beth of de coalitie naar www.findyourstillwater.com or www.pentucketmoms.com.

Je kunt Beth volgen op Instagram op @findyourstillwater en op Facebook op Stillwater Counseling. 

Bibliografie

Baas, MAM, van Pampus, MG, Stramrood, CAI, Dijksman, LM, Vanhommerig, JW, & de Jongh, A. (2022). Behandeling van zwangere vrouwen met angst voor de bevalling met behulp van EMDR-therapie: resultaten van een multicenter gerandomiseerde gecontroleerde studie. Grenzen in de psychiatrie, 122504.

Bay, F., & Sayiner, FD (2021). Perceptie van traumatische bevalling van vrouwen en de relatie met postpartumdepressie. Vrouwen & Gezondheid, 61(5), 479-489.

Bhat, A., & Byatt, N. (2016). Onvruchtbaarheid en perinataal verlies: wanneer de tak breekt. Huidige psychiatrische rapporten, 18, 1-11.

Corley-Newman, A., & Trimble, AT (2017). De relatie tussen onvruchtbaarheid, behandeling van onvruchtbaarheid, psychologische interventie en posttraumatische stressstoornis. Vruchtbaarheid en Steriliteit, 108(3), e303-e304.

De Bruijn, L., Stramrood, CA, Lambregtse-van den Berg, MP, & Rius Ottenheim, N. (2020). Behandeling van posttraumatische stressstoornis na de bevalling. Journal of psychosomatische verloskunde en gynaecologie, 41(1), 5-14.

DiPietro, JA, Costigan, KA, & Gurewitsch, ED (2003). Foetale reactie op geïnduceerde maternale stress. Vroege menselijke ontwikkeling, 74(2), 125-138.

Faretta, E., & Dal Farra, M. (2019). Effectiviteit van EMDR-therapie bij angststoornissen. Journal of EMDR Praktijk en Onderzoek, 13(4), 325-332.

Gauhar, YWM (2016). De effectiviteit van EMDR bij de behandeling van depressie. Journal of EMDR Praktijk en Onderzoek, 10(2), 59-69.

Grisbrook, MA, Dewey, D., Cuthbert, C., McDonald, S., Ntanda, H., Giesbrecht, GF, & Letourneau, N. (2022). Associaties tussen keizersnede, posttraumatische stress en symptomen van postpartumdepressie. International Journal of Environmental Research and Public Health, 19(8), 4900.

Hardcastle, K., Ford, K., & Bellis, MA (2022). Maternale ongunstige ervaringen in de kindertijd en hun associatie met vroeggeboorte: secundaire analyse van gegevens van universele gezondheidsbezoeken. BMC Zwangerschap en Bevalling, 22(1), 1-11.

Hoffman, C., Dunn, DM, & Njoroge, WF (2017). Impact van postpartum psychische aandoeningen op de ontwikkeling van baby's. Huidige psychiatrische rapporten, 19, 1-6.

La Marca-Ghaemmaghami, P., Dainese, SM, Stalla, G., Haller, M., Zimmermann, R., & Ehlert, U. (2017). Tweede trimester vruchtwater corticotropine-releasing hormoon en urocortine in relatie tot maternale stress en foetale groei tijdens de zwangerschap bij de mens. Spanning, 20(3), 231-240.

Maxfield, L. (2019). Een gids voor clinici over de effectiviteit van EMDR-therapie. Journal of EMDR Praktijk en Onderzoek, 13(4), 239-246.

Mersky, JP en Lee, CP (2019). Nadelige ervaringen uit de kindertijd en slechte geboorte-uitkomsten in een diverse steekproef met lage inkomens. BMC zwangerschap en bevalling, 19(1), 1-7.

Meysner, L., Cotter, P., en Lee, CW (2016). Evaluatie van de werkzaamheid van EMDR bij rouwende personen: een gerandomiseerde controleproef. Journal of EMDR Praktijk en Onderzoek, 10(1), 2. 

Zowel CGT als EMDR zijn effectief bij het behandelen van rouw.

Nazari, H., Momeni, N., Jariani, M., & Tarrahi, MJ (2011). Vergelijking van desensibilisatie en herverwerking van oogbewegingen met citalopram bij de behandeling van een obsessief-compulsieve stoornis. Internationaal tijdschrift over psychiatrie in de klinische praktijk, 15(4), 270-274.

Sack, M., Lempa, W., Steinmetz, A., Lamprecht, F., & Hofmann, A. (2008). Veranderingen in autonome tonus tijdens blootstelling aan trauma met behulp van Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR)—Resultaten van een vooronderzoek. Journal of Anxiety Disorders, 22(7), 1264-1271.

Scelles, C., & Bulnes, LC (2021). EMDR als behandelingsoptie voor andere aandoeningen dan PTSS: een systematische review. Grenzen in de psychologie, 12644369.

Sprong, G. (2001). Het gebruik van Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR) bij de behandeling van traumatische stress en gecompliceerde rouw: psychologische en gedragsresultaten. Onderzoek naar sociaal werk, 11(3), 300-320.

Valiente-Gómez, A., Moreno-Alcázar, A., Treen, D., Cedrón, C., Colom, F., Perez, V., & Amann, BL (2017). EMDR voorbij PTSS: een systematisch literatuuronderzoek. Grenzen in de psychologie, 81668.

van Deursen-Gelderloos, M., & Bakker, E. (2015). Is EMDR effectief voor vrouwen met posttraumatische stresssymptomen na de bevalling? Europese gezondheidspsycholoog, 873-873.

Yildiz, PD, Ayers, S., & Phillips, L. (2017). De prevalentie van posttraumatische stressstoornis tijdens de zwangerschap en na de geboorte: een systematische review en meta-analyse. Dagboek van affectieve stoornissen, 208, 634-645.