Aanbevolen PSI-lid: Sara Rashid, MA, LCPC
Psychotherapeut en oprichter van Frame & Shoelace Psychotherapie
Vertel ons iets over jezelf buiten je werk om.
Ik woon in Chicago, IL met mijn man en twee kinderen (leeftijd vijf en drie). In mijn vrije tijd probeer ik het advies op te volgen dat ik mezelf vaak hoor geven aan klanten: "maak ruimte voor JOU." Voor mij betekent dit verbinding maken met de belangrijkste mensen in mijn leven (in willekeurige volgorde): 1) ikzelf 2) mijn echtgenoot 3) mijn kinderen 4) onze familie en gemeenschap in het algemeen. Soms is er gewoon niet genoeg tijd voor, dus ik heb geleerd om te consolideren! Elke maand organiseren we een feest dat dient als een samenzijn voor onze familie en vrienden, maar ook om geld in te zamelen voor een andere liefdadigheidsorganisatie. Eerst zamelden we boeken in voor een boekenbank die openbare scholen in Chicago bedient, daarna zamelden we voedsel in voor de Greater Chicago Food Depository, en deze maand zamelen we winterjassen in voor een organisatie voor hervestiging van vluchtelingen. Er gaat niets boven "macht van mensen" om u eraan te herinneren dat relaties de grootste geschenken zijn die we hebben.
Wat heeft uw interesse in de geestelijke gezondheid van moeders gewekt? Is er iets dat je wilt delen over je pad?
Ongetwijfeld heeft mijn eigen volwassenheid me ertoe gebracht de waarde en behoefte aan gespecialiseerde, goed opgeleide aandacht voor nieuwe ouders te waarderen. Na twee vroege miskramen was ik, net als veel van mijn klanten, doodsbang voor mijn derde zwangerschap. Het verdriet, niet alleen over het verlies van de eerste twee zwangerschappen - maar nu over het verlies van opwinding en optimisme waarvan ik had aangenomen dat het een onderdeel van mijn zwangerschap zou zijn - was verwoestend. En moeilijk uit te leggen. En nog moeilijker aan te pakken. En toen ik eenmaal mijn eerste kind had, werd ik geconfronteerd met meerdere externe stressfactoren, niet in de laatste plaats de dood van mijn beste vriend (van een zeldzame, agressieve kanker). Het deed me beseffen dat alleen omdat je eindelijk de gezonde baby hebt waar je van droomde en van plan was, de wereld niet stopt met draaien. Er gebeuren nog steeds dingen. En velen van hen zijn pijnlijk en stressvol en ingewikkeld. Ik zat in de mist. Toen mijn dochter nog maar een paar maanden oud was, opende een goede vriendin (die ook mijn professionele mentor was) haar eigen praktijk voor perinatale geestelijke gezondheidszorg, en ik greep de kans aan om meer te weten te komen over deze onderbediende, fascinerende bevolking. Ik werd haar eerste aanstelling en vijf jaar later ben ik onuitsprekelijk dankbaar om te werken met een bevolking waarmee ik me zo nauw verbonden voel.
Vertel ons over je werk.
Sinds kort ben ik mijn eigen praktijk gestart. De meeste van mijn cliënten zijn doorverwezen door hun verloskundige of verloskundige. Gelukkig krijgen steeds meer zorgverleners voorlichting over perinatale geestelijke gezondheid, al is er op dat vlak natuurlijk nog een lange weg te gaan. Dat gezegd hebbende, mijn werk is mij heilig. De relatie is de kern van mijn praktijk. Er wordt zoveel tijd besteed als nodig is aan het opbouwen van vertrouwen, verstandhouding en wederzijds respect tussen de cliënt en mijzelf. De rest van het 'werk' is alles wat daarna komt, of dat nu het faciliteren van de verwerking van hun ervaring door een cliënt is, het bieden van psycho-educatie of gewoon het bieden van een perspectief van buitenaf. De opdrachtgever leidt; Ik loop ernaast.
Hoe heeft het PSI-lidmaatschap u en uw carrière geholpen?
De leermiddelen die PSI aanbiedt zijn van onschatbare waarde. Toen ik nieuw was in het veld, wist ik wat ik had meegemaakt, maar ik wilde wanhopig begrijpen wat andere mensen hadden meegemaakt. Ik hunkerde ook naar kennis van wat wetenschap en onderzoek ons te leren hadden over de postpartumperiode. Ten slotte had ik begeleiding nodig in mijn wens om een pleitbezorger te zijn voor de perinatale bevolking en perinatale zorgverleners. PSI is mijn go-to bron voor informatie en ondersteuning. Ik geloof niet dat ik mijn werk zonder goed zou kunnen doen.
Wat denk je dat de PSI-wereldgemeenschap zou willen weten over je werk?
Ik denk dat in elke klinische setting één 'aan de orde komend probleem' een cliënt aan het praten kan krijgen, maar van daaruit is er zoveel mogelijk. Genezing en oplossing kunnen plaatsvinden op een bepaald gebied van het leven van een cliënt, wat dan ruimte kan creëren om een ander, nieuw of reeds bestaand probleem aan te pakken waar ze baat bij zouden hebben als het in therapie zou worden aangepakt. En ook, het is vermeldenswaard, beschouw ik postpartumwerk niet als strikt over moeders. Vaders en partners zijn onderworpen aan hun eigen unieke ervaring van transitie en uitdaging, en zij verdienen ook erkenning en steun!
Wil je nog iets delen?
Gewoon dankbaarheid aan PSI voor hun ongelooflijke werk! Ik gebruik PSI-bronnen (hetzij voor mijn eigen opleiding of om klanten te helpen ondersteunen) vaker dan ik kon tellen.
-
Speciale dank aan vrijwilligster Dina Drankus Pekelnicky voor het interviewen van Sara!
