Rouwen niet vergeten
25 Augustus 2015
We zijn diepbedroefd nadat we gisteren hoorden over de dood door zelfmoord van PSI-lid en vriendin Naomi Knoles. Naomi was een opmerkelijke persoon die zachtheid, licht en vriendelijkheid leek uit te stralen. Ze had een combinatie van kwetsbaarheid en kracht die gewoon iedereen leerde die haar ontmoette. Naomi leed aan een postpartumpsychose na de geboorte van haar dochter Anna. Ze diende 10 jaar in een gevangenis in Arizona na de dood van Anna. Nadat ze had geleerd van haar eigen tragedie, haar ondersteuningssysteem en haar eigen onderzoek, voelde ze zich gedwongen om andere moeders te helpen na haar vrijlating. Iedereen die ze aanraakte leerde van haar. Op de PSI-conferentie in juni heeft ze zovelen van ons stilletjes en eerlijk geraakt. Ons begrip en onze inspiratie werden verdiept door haar blog en belangenbehartiging in Arizona en daarbuiten.
Het is zo moeilijk om te rouwen na zelfmoord. We vragen ons allemaal af wat we hadden kunnen doen om het te voorkomen, hoe we beter hadden kunnen helpen. We moeten die vragen omzetten in onze volgende stappen, naar echte inspanningen voor allen die lijden. Wanneer iemand echt de definitieve beslissing heeft genomen om zijn leven te beëindigen, is het als een snel rijdende trein, bijna onmogelijk voor iemand van buitenaf om de voortstuwende trein te stoppen. We willen degenen die zo wanhopig zijn meedelen dat de dingen zullen verbeteren, dat we hier zijn om te helpen, dat "het leven houdt je in zijn handen en laat je niet vallen." (Rilke) Geef alsjeblieft niet op, blijf alsjeblieft. We zullen er altijd naar streven om de trein van wanhoop tot stilstand te brengen, om de schakelaar te vinden om zijn snelheid te stoppen. Meestal zullen we slagen. U kunt er meer over vinden omgaan met verlies na een zelfdoding op onze website. Als u nu hulp nodig heeft, aarzel dan niet om contact op te nemen onmiddellijke ondersteuning, of bel onze warme lijn 1-800-944-4773 voor een ondersteunend oor en lokale hulpbronnen.
Het is ook erg belangrijk om de verschillen te begrijpen tussen postpartumdepressie, angst, obsessieve opdringerige gedachten en psychose. Lees a.u.b. onze sectie over postpartum obsessieve compulsieve symptomen om meer te weten te komen over het verontrustende angstige symptoom van zich herhalende, opdringerige gedachten en beelden. Wanneer aanwezig zonder psychose of gestoord denken, is dit een angststoornis en geen teken van psychose of gezien als een risico op schade. Veel moeders en vaders na de bevalling ervaren dit symptoom en zijn bang als ze niet weten dat het een symptoom van angst is. Het is van cruciaal belang dat we de verschillen begrijpen en dat degenen die worstelen met angst en opdringerige gedachten niet bang of beschaamd zijn om contact op te nemen. Bel onze warmline en praat met een van onze vrijwilligers voor meer informatie.
Wat leren we nu? Hoe troosten we haar familie en elkaar? Onze harten breken in stukken voor haar man en haar hele familie. Rivieren van tranen worden vergoten om deze mooie vrouw en het verdriet van haar familie. We weten zonder enige twijfel dat hun liefde diep en standvastig was, en ze voelde het. Het was niet door gebrek aan liefde of steun dat Naomi haar leven beëindigde. Het was haar eigen persoonlijke pijn en wanhoop. Ondanks liefde, haar wijsheid en haar geloof besloot ze een einde aan haar leven te maken. We stellen ons voor dat ze een dodelijk pad volgde waarvan ze geloofde dat het haar zou leiden naar eenwording met God en haar dochter.
We huilen ook omdat zovelen van ons haar pijn en lijden kennen, hetzij als overlevenden van een perinatale psychische stoornis, als familieleden of als zorgverleners. Binnen onze ondersteuningskring voor perinatale geestelijke gezondheid begrijpen we en maken we stappen om meer te begrijpen en het onderwerp postpartum psychose, kindermoord en zelfmoord in onze gesprekken op te nemen. Maar we weten pijnlijk dat buiten deze kring van begrip de moderne samenleving juist de mensen beoordeelt, vreest en schaadt die het meest hulp nodig hebben.
Hier zijn de feiten over postpartum psychose, en je kunt meer lezen op onze website Download de sectie Feiten over postpartumpsychose.
Postpartum psychose is een ziekte die uniek is voor de perinatale tijd en die, mits adequaat en snel behandeld, tijdelijk en behandelbaar is. Onderzoek suggereert dat psychose optreedt bij 1-2 op de duizend geboorten, en van dat aantal een zeer klein percentage volledige kindermoord - misschien 4-5% van degenen die een psychose hebben. Hoewel psychose statistisch gezien zeldzaam is in vergelijking met de vaker voorkomende postpartumdepressie, is het de meest extreme en ernstige perinatale stoornis, die snel en ervaren medisch ingrijpen vereist. In tegenstelling tot andere psychiatrische aandoeningen met chronische en aanhoudende symptomen, is postpartumpsychose tijdelijk en te behandelen met psychotrope medicatie en interventie.
We moeten dit begrijpen: wanneer vrouwen met een postpartumpsychose hun kinderen verwonden of doden, zijn ze onder invloed van ongeremde, irrationele, dwangmatige handelingen, gedreven door waanvoorstellingen, verwarring en uitputting. Vrouwen met een postpartumpsychose doen hun kinderen geen pijn of doden ze niet omdat ze ongelukkige moeders zijn of het kind als barrière willen wegnemen. Lees a.u.b. onze verklaring over misdaden begaan tijdens postpartum psychische aandoening voor meer begrip.
We begrijpen dat voor de vrouw in de greep van een psychose het schaduwland van haar vervormde gedachten reëler en dwingender werd dan enige andere realiteit, elke andere boodschap van haar familie of morele code. We moeten de interne chaos begrijpen die de psychotische vrouw doormaakt wanneer ze handelt naar wat anderen 'het ondenkbare' noemen; dat ze in het wanordelijke denken van een postpartumpsychose zou kunnen geloven dat het haar plicht als liefhebbende moeder is om het leven van haar kind te beëindigen, zodat de baby regelrecht naar de hemel gaat, gered wordt van een vreselijk leven op aarde, of in sommige gevallen "Red de wereld." Het is geen rationele gemoedstoestand; het is geen keuze, het wordt afgedwongen door interne, verwrongen overtuigingen.
Wat we hebben geleerd van vrouwen die hun kind door hun eigen toedoen hebben verloren tijdens een postpartum psychische aandoening, is diepgaand. We hebben op verrassende manieren geleerd over de diepte van moederliefde van vrouwen die kindermoord moeten overleven; we treuren om de pijn van de moeder die haar weg niet zonder gevaar kon vinden. We huilen met families die hun dochters en kleinkinderen hebben verloren en we willen dat ze weten dat ze niet alleen zijn. Vandaag voelde ik de steun en virtuele omhelzing van onze PSI-gemeenschap en vrienden over de hele wereld; Ik voelde de kracht en empathie in die steun en wil dat iedereen die lijdt hetzelfde voelt.
Als we zo'n moeder hebben verloren, lijkt het soms alsof we alleen maar kunnen huilen, bidden en rouwen en elkaar troosten. Door onze tranen heen kijken we omhoog, vinden we elkaar en houden we het werk levend. Elke moeder is belangrijk, elk gezin moet hulp krijgen wanneer ze die nodig hebben, steun voordat ze uitglijden. We kunnen het verlies, de tragedie misschien niet voorkomen, maar ter nagedachtenis aan degenen die we hebben verloren, zullen we zeker in hun naam werken om dit te doen. We sturen Naomi's familie, en iedereen die gewond is geraakt door deze ziekte, grote liefde. We staan aan jouw kant.
We zullen op 23 oktober een speciale training "Maternale psychische aandoeningen en de wet" houden in New Jersey, met een diner op 22 oktober. Overweeg alsjeblieft om je bij ons aan te sluiten en laat het alsjeblieft aan een advocaat, rechter of wetshandhavingsfunctionaris weten. We moeten verbeteren - we moeten het strafrechtsysteem helpen het beter te doen, zodat er een snelle beoordeling en medelevende behandeling is. Dat is het soort snelle gerechtigheid dat we nodig hebben. Neem contact met mij op via onderstaand e-mailadres voor meer informatie over het seminar.
Wendy N. Davis, PhD
Uitvoerend directeur PSI
wdavis@Postpartum.net
